Big girl in a big world!

Woensdag 29-2-2012

Lieve allemaal,

Wat een avontuur zo naar Amerika gaan. Ik kan altijd heel de wereld aan, maar dit vond ik toch wel heel spannend. Om 6 uur ging de wekker en naar een douche en heel wat knuffels was het dan toch om 7 uur tijd om richting Schiphol te gaan. Natuurlijk heb ik wat tranen gelaten, want zal Davey toch heel erg missen!! Papa bracht me weg. We kwamen mooi op tijd aan op Schiphol. Mijn koffer heb ik ingecheckt en samen met papa nog wat gedronken. Toen was het toch echt tijd om door de paspoortcontrole te gaan en afscheid te nemen van papa. Spannend, de lange reis kan gaan beginnen. Even geplast en op naar de gate. Ik was mooi op tijd en de veiligheidscheck verliep prima. Al snel kon ik het vliegtuig in. Natuurlijk zat ik naast de ergste man ooit. Een man op leeftijd die bij de veiligheidscheck zijn broek al verloor, omdat hij zijn riem uit moest doen. Gelukkig praatte hij op het begin niet veel, maar daarna wel. Verder was het een prima vlucht richting de USA. Wat geslapen, gegeten, gelezen en dvd gekeken. Voor ik het wist stond ik al in Minneopolis. Wel een uur later, want het was te druk in Amsterdam, dus we konden pas een uur later dan gepland de lucht in. Dat zorgde bij de stopover voor veel gestress. Bijna iedereen had nog een binnenlandse vlucht, die ze dreigde te gaan missen. Maar gelukkig voor mij(na veel gehaast) zat ik weer veilig en op tijd in het vliegtuig richting Phoenix. Nu begonnen de zenuwen toch wel te komen. Zullen ze me nog herkennen, vooral de jongens? Vinden ze het wel leuk dat ik kom? En hoe zal het daar zijn? De 3 uur durende vlucht was zo voorbij, want ik heb lekker liggen slapen. Voor mijn gevoel was het natuurlijk al ’s nachts maar in Phoenix zou het pas 5 uur ’s middags zijn als ik aan zou komen. Om 5 over 5 landde ik in de staat van de woestijnen, Grand Canyon en cactussen. Even Davey laten weten dat ik veilig aan was gekomen en op naar de bagageband. Daarna heb ik op Stacy en Walter gewacht. En na 15 min wachten waren ze er! Baby Charlotte is echt een schatje. Gek om ze weer te zien, maar wel heel fijn. Ik vind de snelwegen van Phoenix al heel mooi, dus ik ben benieuwd wat ik van de rest vind. De zon schijnt lekker hier en het is zo’n 20 graden. Heerlijk!! Echt een vakantiegevoel krijg je daar van. De stad en de steden eromheen zijn heel mooi aangekleed met parken en veel groen. Gek voor woestijngebied, maar wel heel mooi. Ik ben al best gewend aan het tijdsverschil. Ook al is het heel vreemd dat het in Nederland 8 uur later is. Het huis is heel leuk. Alle huizen in Gilbert lijken op elkaar, allemaal zijn ze bruin geschilderd. Erg leuk gezicht. Je moet hier wel echt een auto hebben om hier ergens heen te kunnen. Dat is wel jammer. Even een rondleiding gehad door het huisje en toen kwamen de jongens en oma terug van voetbaltraining. Op het begin keken ze wel een beetje de kat uit de boom, maar daarna kwamen ze al snel weer los en ik denk dat ze me wel herkennen. Ze knuffelen me in ieder geval wel weer heel veel, dus het zal wel goed komen gok ik. De oma is heel lief, maar spreekt natuurlijk geen Engels, dus ik kan eigenlijk niks tegen haar zeggen. Stacy en ik zijn even samen met kleine Walter naar de supermarkt gegaan en daarna was het cadeautjes tijd voor iedereen. Ze vonden de cadeautjes allemaal heel leuk en lief, dus dat is fijn! De kids wilde er meteen mee spelen. Even wat gegeten, tv gekeken en naar bed gegaan. Ik slaap bij Stacy en Charlotte in bed. Erg gezellig zo’n meidenlogeerpartij. Even gekletst en toen lekker gaan slapen. Sweet dreams USA!

Liefs, Samantha